بندگی کن، تا که سلطانت کنند

بندگی کن، تا که سلطانت کنند
تن رها کن، تا همه جانت کنند

خوی حیوانی، سزاوار تو نیست
ترک این خو کن، که انسانت کنند

چون نداری درد، درمان هم مخواه
درد پیدا کن، که درمانت کنند

ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم

ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم
نام بلا چون بریم چون همه مست آمدیم

پیش ز ما جان ما خورد شراب الست
ما همه زان یک شراب مست الست آمدیم

خاک بد آدم که دوست جرعه بدان خاک ریخت
ما همه زان جرعه ی دوست به دست آمدیم

محنت دنیا نبود پایدار

بی گنهی نزد شهی محتشم
گشت به قتل چو خودی ، متهم

گفت که تا پرده ز کارش کشند
بر سر بازار به دارش کشند

چون سخن از دار و رسن شاه گفت
مرد توکلت علی الله گفت

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو

تاکی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

ایهاالناس جهان جای تن آسانی نیست

ایهاالناس جهان جای تن آسانی نیست
مرد دانا، به جهان داشتن ارزانی نیست

خفتگان را چه خبر زمزمه ی مرغ سحر؟
حیوان را خبر از عالم انسانی نیست

معشوق همین جاست بیایید بیایید

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید

خداوند از زبان ملاصدرا

خداوند بی‌نهایت است و لامکان و بی زمان،

اما به قدر فهم تو کوچک می‌شود و به قدر نیاز تو فرود می‌آید و به قدر آرزوی تو گسترده می‌شود و به قدر ایمان تو کارگشا می‌شود و به قدر نخ پیر زنان دوزنده باریک می‌شود و به قدر دل امیدواران گرم می‌شود،

قرآن من شرمنده توام!

قرآن کتابی است که نام بیش از 70 سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است

و بیش از 30 سوره اش از پدیده های مادی

و تنها 2 سوره اش از عبادات!

آن هم حج و نماز !

برو مقصود از آن گفتار دریاب

اگر بینى در این دیوان اشعار
خرابات و خراباتى و خمار

بت و زنار و تسبیح و چلیپا
مغ و ترسا و گبر و دیر و مینا

شراب و شاهد و شمع و شبستان
خروش و بربط و آواز مستان

مى و میخانه و رند خرابات
حریف و ساقى و نرد و مناجات

تو خوشی و خوب و کان هر خوشی

باده کاندر خم همی‌جوشد نهان
ز اشتیاق روی تو جوشد چنان

ای همه دریا! چه خواهی کردنم؟
وی همه هستی! چه می‌جویی عدم؟!

تو خوشی و خوب و کان هر خوشی
تو چرا خود منت باده کشی