تو خوشی و خوب و کان هر خوشی

باده کاندر خم همی‌جوشد نهان
ز اشتیاق روی تو جوشد چنان

ای همه دریا! چه خواهی کردنم؟
وی همه هستی! چه می‌جویی عدم؟!

تو خوشی و خوب و کان هر خوشی
تو چرا خود منت باده کشی

تاج کرمناست بر فرق سرت
طوق اعطیناک آویز برت

علم جویی از کتبهای فسوس؟!
ذوق جویی تو ز حلوای سبوس؟!

بحر علمی در نمی پنهان شده
در سه گز تن عالمی پنهان شده

می چه باشد یا جماع و یا سماع
تا تو جویی زان نشاط و انتفاع؟!

آفتاب از ذره‌ کی شد وام خواه؟
زهره‌ای از خمره‌ کی شد جام‌خواه؟

مولوی